سوره عبس

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

عَبَسَ وَتَوَلَّى(1) چهره در هم كشيد و روى برتافت... (1) أَن جَاءهُ الْأَعْمَى(2) از اينكه نابينايى به سراغ او آمده بود! (2) وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّى(3) تو چه مى‏دانى شايد او پاكى و تقوا پيشه كند، (3) أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَى(4) يا متذكر گردد و اين تذكر به حال او مفيد باشد! (4) أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى(5) اما آن كس كه توانگر است، (5) فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى(6) تو به او روى مى‏آورى، (6) وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّى(7) در حالى كه اگر او خود را پاك نسازد، چيزى بر تو نيست! (7) وَأَمَّا مَن جَاءكَ يَسْعَى(8) اما كسى كه به سراغ تو مى‏آيد و كوشش مى‏كند، (8) وَهُوَ يَخْشَى(9) و از خدا ترسان است، (9) فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّى(10) تو از او غافل مى‏شوى! (10) كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ(11) هرگز چنين نيست كه آنها مى‏پندارند; اين (قرآن) تذكر ويادآورى است، (11) فَمَن شَاء ذَكَرَهُ(12) و هر كس بخواهد از آن پند مى‏گيرد! (12) فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ(13) در الواح پرارزشى ثبت است، (13) مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ(14) الواحى والاقدر و پاكيزه، (14) بِأَيْدِي سَفَرَةٍ(15) به دست سفيرانى است (15) كِرَامٍ بَرَرَةٍ(16) والا مقام و فرمانبردار و نيكوكار! (16) قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ(17) مرگ بر اين انسان، چقدر كافر و ناسپاس است! (17) مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ(18)(خداوند) او را از چه چيز آفريده است؟! (18) مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ(19) او را از نطفه ناچيزى آفريد، سپس اندازه‏گيرى كرد و موزون ساخت، (19) ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ(20) سپس راه را براى او آسان كرد، (20) ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ(21) بعد او را ميراند و در قبر پنهان نمود،(21) ثُمَّ إِذَا شَاء أَنشَرَهُ(22) سپس هرگاه بخواهد او را زنده مى‏كند! (22) كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ(23) چنين نيست كه او مى‏پندارد; او هنوز آنچه را (خدا) فرمان داده، اطاعت نكرده است! (23) فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ(24) انسان بايد به غذاى خويش (و آفرينش آن) بنگرد! (24) أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبّاً(25) ما آب فراوان از آسمان فرو ريختيم، (25) ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقّاً(26) سپس زمين را از هم شكافتيم، (26) فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبّاً(27) و در آن دانه‏هاى فراوانى رويانديم، (27) وَعِنَباً وَقَضْباً(28) و انگور و سبزى بسيار، (28) وَزَيْتُوناً وَنَخْلاً(29) و زيتون و نخل فراوان، (29) وَحَدَائِقَ غُلْباً(30) و باغهاى پردرخت، (30) وَفَاكِهَةً وَأَبّاً(31) و ميوه و چراگاه، (31) مَّتَاعاً لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ(32) تا وسيله‏اى براى بهره‏گيرى شما و چهارپايانتان باشد! (32) فَإِذَا جَاءتِ الصَّاخَّةُ(33) هنگامى كه آن صداى مهيب ( صيحه رستاخيز) بيايد، (كافران دراندوه عميقى فرومى‏روند)! (33) يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ(34) در آن روز كه انسان از برادر خود مى‏گريزد، (34) وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ(35) و از مادر و پدرش، (35) وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ(36) و زن و فرزندانش; (36) لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ(37) در آن روز هر كدام از آنها وضعى دارد كه او را كاملا به خود مشغول مى‏سازد! (37) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ(38) چهره‏هائى در آن روز گشاده و نورانى است، (38) ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ(39) خندان و مسرور است; (39) وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ(40) و صورتهايى در آن روز غبارآلود است، (40) تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ(41) و دود تاريكى آنها را پوشانده است، (41) أُوْلَئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ(42) آنان همان كافران فاجرند! (42)

سوره تكوير

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ(1) در آن هنگام كه خورشيد در هم پيچيده شود، (1) وَإِذَا النُّجُومُ انكَدَرَتْ(2) و در آن هنگام كه ستارگان بى‏فروغ شوند، (2) وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ(3) و در آن هنگام كه كوه‏ها به حركت درآيند، (3) وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ(4) در آن هنگام كه باارزش‏ترين اموال به دست فراموشى سپرده شود، (4) وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ(5) و در آن هنگام كه وحوش جمع شوند، (5) وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ(6) و در آن هنگام كه درياها برافروخته شوند، (6) وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ(7) و در آن هنگام كه هر كس با همسان خود قرين گردد، (7) وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ(8) و در آن هنگام كه از دختران زنده به گور شده سؤال شود: (8) بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ(9) به كدامين گناه كشته شدند؟! (9) وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ(10) و در آن هنگام كه نامه‏هاى اعمال گشوده شود، (10) وَإِذَا السَّمَاء كُشِطَتْ(11) و در آن هنگام كه پرده از روى آسمان برگرفته شود، (11) وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ(12) و در آن هنگام كه دوزخ شعله‏ور گردد، (12) وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ  (13) و در آن هنگام كه بهشت نزديك شود، (13)  عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ(14)(آرى در آن هنگام) هر كس مى‏داند چه چيزى را آماده كرده است! (14) فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ(15) سوگند به ستارگانى كه بازمى‏گردند، (15) الْجَوَارِ الْكُنَّسِ(16) حركت مى‏كنند و از ديده‏ها پنهان مى‏شوند، (16) وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ(17) و قسم به شب، هنگامى كه پشت كند و به آخر رسد، (17) وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ(18) و به صبح، هنگامى كه تنفس كند، (18) إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ(19) كه اين (قرآن) كلام فرستاده بزرگوارى است ( جبرئيل امين) (19) ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ(20) كه صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش، مقام والائى دارد! (20) مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ(21) در آسمانها مورد اطاعت (فرشتگان) و امين است! (21) وَمَا صَاحِبُكُم بِمَجْنُونٍ(22) و صاحب شما ( پيامبر) ديوانه نيست! (22) وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ(23) او (جبرئيل) را در افق روشن ديده است! (23) وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ(24) و او نسبت به آنچه از طريق وحى دريافت داشته بخل ندارد! (24) وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ(25) اين (قرآن) گفته شيطان رجيم نيست! (25) فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ(26) پس به كجا مى‏رويد؟! (26) إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ(27) اين قرآن چيزى جز تذكرى براى جهانيان نيست، (27) لِمَن شَاء مِنكُمْ أَن يَسْتَقِيمَ(28) براى كسى از شما كه بخواهد راه مستقيم در پيش گيرد! (28) وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ(29) و شما اراده نمى‏كنيد مگر اينكه خداوند -پروردگار جهانيان- اراده كند و بخواهد! (29)

سوره انفطار

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

إِذَا السَّمَاء انفَطَرَتْ(1) آن زمان كه آسمان ( كرات آسمانى) از هم شكافته شود، (1) وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انتَثَرَتْ(2) و آن زمان كه ستارگان پراكنده شوند و فرو ريزند، (2) وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ(3) و آن زمان كه درياها به هم پيوسته شود، (3) وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ(4) و آن زمان كه قبرها زير و رو گردد (و مردگان خارج شوند)، (4) عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ(5) در آن زمان) هر كس مى‏داند آنچه را از پيش فرستاده و آنچه را براى بعد گذاشته است. (5) يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ(6) اى انسان! چه چيز تو را در برابر پروردگار كريمت مغرورساخته است؟! (6) الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ(7) همان خدايى كه تو را آفريد و سامان داد و منظم ساخت، (7) فِي أَيِّ صُورَةٍ مَّا شَاء رَكَّبَكَ(8) و در هر صورتى كه خواست تو را تركيب نمود. (8) كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ(9)(آرى) آن گونه كه شما مى‏پنداريد نيست; بلكه شما روز جزا رامنكريد! (9) وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ(10) و بى‏شك نگاهبانانى بر شما گمارده شده... (10) كِرَاماً كَاتِبِينَ(11) والا مقام و نويسنده (اعمال نيك و بد شما)، (11) يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ(12) كه مى‏دانند شما چه مى‏كنيد! (12) إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ(13) به يقين نيكان در نعمتى فراوانند. (13) وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ(14) و بدكاران در دوزخند، (14) يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ(15) روز جزا وارد آن مى‏شوند و مى‏سوزند، (15) وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ(16) و آنان هرگز از آن غايب و دور نيستند! (16) وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ(17) تو چه مى‏دانى روز جزا چيست؟! (17) ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ(18) باز چه مى‏دانى روز جزا چيست؟! (18) يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَيْئاً وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ(19) روزى است كه هيچ كس قادر بر انجام كارى به سود ديگرى نيست،و همه امور در آن روز از آن خداست! (19)

سوره مطففين

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ(1) واى بر كم‏فروشان! (1) الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُواْ عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ(2) آنان كه وقتى براى خود پيمانه مى‏كنند، حق خود را بطور كامل مى‏گيرند; (2) وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ(3) اما هنگامى كه مى‏خواهند براى ديگران پيمانه يا وزن كنند،كم مى‏گذارند! (3) أَلَا يَظُنُّ أُولَئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ(4) آيا آنها گمان نمى‏كنند كه برانگيخته مى‏شوند، (4) لِيَوْمٍ عَظِيمٍ(5) در روزى بزرگ; (5)  يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ(6)‏ روزى كه مردم در پيشگاه پروردگار جهانيان مى‏ايستند. (6) كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ(7) چنين نيست كه آنها (درباره قيامت) مى‏پندارند، به يقين نامه اعمال بدكاران در «سجين‏» است! (7) وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ(8) تو چه مى‏دانى «سجين‏» چيست؟ (8) كِتَابٌ مَّرْقُومٌ(9) نامه‏اى است رقم زده شده و سرنوشتى است حتمى! (9) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(10) واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (10) الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ(11) همانها كه روز جزا را انكار مى‏كنند. (11) وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ(12) تنها كسى آن را انكار مى‏كند كه متجاوز و گنهكار است! (12) إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ(13)(همان كسى كه) وقتى آيات ما بر او خوانده مى‏شود مى‏گويد: «اين افسانه‏هاى پيشينيان است!; (13) كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ(14) چنين نيست كه آنها مى‏پندارند، بلكه اعمالشان چون زنگارى بر دلهايشان نشسته است! (14) كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ(15) چنين نيست كه مى‏پندارند، بلكه آنها در آن روز ازپروردگارشان محجوبند! (15) ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُوا الْجَحِيمِ(16) سپس آنها به يقين وارد دوزخ مى‏شوند! (16) ثُمَّ يُقَالُ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ(17) بعد به آنها گفته مى‏شود: «اين همان چيزى است كه آن راانكار مى‏كرديد!» (17) كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ(18) چنان نيست كه آنها (درباره معاد) مى‏پندارند، بلكه نامهاعمال نيكان در «عليين‏» است! (18) وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ(19) و تو چه مى‏دانى «عليين‏» چيست! (19) كِتَابٌ مَّرْقُومٌ(20) نامه‏اى است رقم‏خورده و سرنوشتى است قطعى، (20) يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ(21) كه مقربان شاهد آنند! (21)  إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ(22) مسلما نيكان در انواع نعمت‏اند: (22) عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ(23) بر تختهاى زيباى بهشتى تكيه كرده و (به زيباييهاى بهشت) مى‏نگرند! (23) تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ(24) در چهره‏هايشان طراوت و نشاط نعمت را مى‏بينى و مى‏شناسى! (24) يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍ مَّخْتُومٍ(25) آنها از شراب (طهور) زلال دست‏نخورده و سربسته‏اى سيراب مى‏شوند! (25) خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ(26) مهرى كه بر آن نهاده شده از مشك است; و در اين نعمتهاى بهشتى راغبان بايد بر يكديگر پيشى گيرند! (26) وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ(27) اين شراب (طهور) آميخته با «تسنيم‏» است، (27) عَيْناً يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ(28) همان چشمه‏اى كه مقربان از آن مى‏نوشند. (28) إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُواْ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ(29) بدكاران (در دنيا) پيوسته به مؤمنان مى‏خنديدند، (29) وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ(30) و هنگامى كه از كنارشان مى‏گذشتند آنان را با اشاره تمسخرمى‏كردند، (30) وَإِذَا انقَلَبُواْ إِلَى أَهْلِهِمُ انقَلَبُواْ فَكِهِينَ(31) و چون به سوى خانواده خود بازمى‏گشتند مسرور و خندان بودند، (31) وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاء لَضَالُّونَ(32) و هنگامى كه آنها را مى‏ديدند مى‏گفتند: «اينهاگمراهانند!» (32) وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ(33) در حالى كه هرگز مامور مراقبت و متكفل آنان ( مؤمنان) نبودند! (33) فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُواْ مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ(34)‏ ولى امروز مؤمنان به كفار مى‏خندند، (34) عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ(35) در حالى كه بر تختهاى آراسته بهشتى نشسته و (به سرنوشت شوم آنها) مى‏نگرند! (35) هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ(36) آيا (با اين حال) كافران پاداش اعمال خود را گرفتند؟! (36) 

سوره انشقاق

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

إِذَا السَّمَاء انشَقَّتْ(1) در آن هنگام كه آسمان ( كرات آسمانى) شكافته شود، (1) وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ(2) و تسليم فرمان پروردگارش شود -و سزاوار است چنين باشد- (2) وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ(3) و در آن هنگام كه زمين گسترده شود، (3) وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ(4) و آنچه در درون دارد بيرون افكنده و خالى شود، (4) وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ(5) و تسليم فرمان پروردگارش گردد -و شايسته است كه چنين باشد (5)  يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلَاقِيهِ(6) اى انسان! تو با تلاش و رنج بسوى پروردگارت مى‏روى و او راملاقات خواهى كرد! (6) فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ(7) پس كسى كه نامه اعمالش به دست راستش داده شود، (7) فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَاباً يَسِيراً(8) بزودى حساب آسانى براى او مى‏شود، (8) وَيَنقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُوراً(9) و خوشحال به اهل و خانواده‏اش بازمى‏گردد. (9) وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاء ظَهْرِهِ(10) و اما كسى كه نامه اعمالش به پشت سرش داده شود، (10) فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُوراً(11) بزودى فرياد مى‏زند واى بر من كه هلاك شدم! (11) وَيَصْلَى سَعِيراً(12) و در شعله‏هاى سوزان آتش مى‏سوزد. (12) إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُوراً(13) چرا كه او در ميان خانواده‏اش پيوسته (از كفر و گناه خود) مسرور بود! (13) إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ(14) او گمان مى‏كرد هرگز بازگشت نمى‏كند! (14) بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيراً(15) آرى، پروردگارش نسبت به او بينا بود (و اعمالش را براى حساب ثبت كرد)! (15) فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ(16) سوگند به شفق، (16) وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ(17) و سوگند به شب و آنچه را جمع‏آورى مى‏كند، (17) وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ(18) و سوگند به ماه آنگاه كه بدر كامل مى‏شود، (18) لَتَرْكَبُنَّ طَبَقاً عَن طَبَقٍ(19) كه همه شما پيوسته از حالى به حال ديگر منتقل مى‏شويد (تابه كمال برسيد). (19)  فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ(20) پس چرا آنان ايمان نمى‏آورند؟! (20) وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ(21) (س) و هنگامى كه قرآن بر آنها خوانده مى‏شود سجده نمى‏كنند؟! (21) بَلِ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُكَذِّبُونَ(22) بلكه كافران پيوسته آيات الهى را انكار مى‏كنند! (22) وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ(23) و خداوند آنچه را در دل پنهان مى‏دارند بخوبى مى‏داند! (23) فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ(24) پس آنها را به عذابى دردناك بشارت ده! (24) إِلَّا الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ(25) مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند، كه براى آنان پاداشى است قطع‏نشدنى! (25)

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

سوره طارق

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ(1) سوگند به آسمان و كوبنده شب! (1) وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ(2) و تو نمى‏دانى كوبنده شب چيست! (2) النَّجْمُ الثَّاقِبُ(3) همان ستاره درخشان و شكافنده تاريكيهاست! (3) إِن كُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ(4)(به اين آيت بزرگ الهى سوگند) كه هر كس مراقب و محافظى دارد! (4) فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ(5) انسان بايد بنگرد كه از چه چيز آفريده شده است! (5) خُلِقَ مِن مَّاء دَافِقٍ(6) از يك آب جهنده آفريده شده است، (6) يَخْرُجُ مِن بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ(7) آبى كه از ميان پشت و سينه‏ها خارج مى‏شود! (7) إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ(8) مسلما او ( خدائى كه انسان را از چنين چيز پستى آفريد) مى‏تواند او را بازگرداند! (8) يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ(9) در آن روز كه اسرار نهان (انسان) آشكار ميشود، (9) فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ(10) و براى او هيچ نيرو و ياورى نيست! (10) وَالسَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ(11) سوگند به آسمان پرباران، (11) وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ(12) و سوگند به زمين پرشكاف (كه گياهان از آن سر برمى‏آورند)، (12) إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ(13) كه اين (قرآن) سخنى است كه حق را از باطل جدا مى‏كند، (13) وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ(14) و هرگز شوخى نيست! (14) إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْداً(15) آنها پيوسته حيله مى‏كنند، (15) وَأَكِيدُ كَيْداً(16) و من هم در برابر آنها چاره مى‏كنم! (16) فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْداً(17) حال كه چنين است كافران را (فقط) اندكى مهلت ده (تا سزاى اعمالشان را ببينند)! (17)

سوره اعلى

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى(1) منزه شمار نام پروردگار بلندمرتبه‏ات را! (1) الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى(2) همان خداوندى كه آفريد و منظم كرد، (2) وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى(3) و همان كه اندازه‏گيرى كرد و هدايت نمود، (3) وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَى(4) آن كس را كه چراگاه را به وجود آورد، (4) فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى(5) سپس آن را خشك و تيره قرار داد! (5) سَنُقْرِؤُكَ فَلَا تَنسَى(6) ما بزودى (قرآن را) بر تو مى‏خوانيم و هرگز فراموش نخواهى كرد، (6) إِلَّا مَا شَاء اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَى(7) مگر آنچه را خدا بخواهد، كه او آشكار و نهان را مى‏داند! (7) وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَى(8) و ما تو را براى انجام هر كار خير آماده مى‏كنيم! (8) فَذَكِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّكْرَى(9) پس تذكر ده اگر تذكر مفيد باشد! (9) سَيَذَّكَّرُ مَن يَخْشَى(10) و بزودى كسى كه از خدا مى‏ترسد متذكر مى‏شود. (10) وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى(11) اما بدبخت‏ترين افراد از آن دورى مى‏گزيند، (11) الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَى(12) همان كسى كه در آتش بزرگ وارد مى‏شود، (12) ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَى(13) سپس در آن آتش نه مى‏ميرد و نه زنده مى‏شود! (13) قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّى(14) به يقين كسى كه پاكى جست (و خود را تزكيه كرد)، رستگار شد. (14) وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى(15)‏ و (آن كه) نام پروردگارش را ياد كرد سپس نماز خواند! (15) بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا(16) ولى شما زندگى دنيا را مقدم مى‏داريد، (16) وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَى(17) در حالى كه آخرت بهتر و پايدارتر است! (17) إِنَّ هَذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَى(18) اين دستورها در كتب آسمانى پيشين (نيز) آمده است، (18) صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى(19) در كتب ابراهيم و موسى. (19)

سوره غاشيه

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ(1) آيا داستان غاشيه ( روز قيامت كه حوادث وحشتناكش همه رامى‏پوشاند) به تو رسيده است؟! (1) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ(2) چهره‏هايى در آن روز خاشع و ذلت‏بارند، (2) عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ(3) آنها كه پيوسته عمل كرده و خسته شده‏اند (و نتيجه‏اى عايدشان نشده است)، (3) تَصْلَى نَاراً حَامِيَةً(4) و در آتش سوزان وارد مى‏گردند; (4) تُسْقَى مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ(5) از چشمه‏اى بسيار داغ به آنان مى‏نوشانند; (5) لَّيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِيعٍ(6) غذائى جز از ضريع ( خار خشك تلخ و بدبو) ندارند; (6) لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِن جُوعٍ(7) غذايى كه نه آنها را فربه مى‏كند و نه از گرسنگى مى‏رهاند! (7) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاعِمَةٌ(8) چهره‏هايى در آن روز شاداب و باطراوتند، (8) لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ(9) و از سعى و تلاش خود خشنودند، (9) فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ(10) در بهشتى عالى جاى دارند، (10) لَّا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً(11) كه در آن هيچ سخن لغو و بيهوده‏اى نمى‏شنوند! (11) فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ(12) در آن چشمه‏اى جارى است، (12) فِيهَا سُرُرٌ مَّرْفُوعَةٌ(13) در آن تختهاى زيباى بلندى است، (13) وَأَكْوَابٌ مَّوْضُوعَةٌ(14) و قدحهايى (كه در كنار اين چشمه) نهاده، (14) وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ(15) و بالشها و پشتيهاى صف‏داده شده، (15) وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ(16) و فرشهاى فاخر گسترده! (16) أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ(17) آيا آنان به شتر نمى‏نگرند كه چگونه آفريده شده است؟! (17)  وَإِلَى السَّمَاء كَيْفَ رُفِعَتْ(18) و به آسمان نگاه نمى‏كنند كه چگونه برافراشته شده؟! (18) وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ(19) و به كوه‏ها كه چگونه در جاى خود نصب گرديده! (19) وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ(20) و به زمين كه چگونه گسترده و هموار گشته است؟! (20) فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَكِّرٌ(21) پس تذكر ده كه تو فقط تذكر دهنده‏اى! (21) لَّسْتَ عَلَيْهِم بِمُصَيْطِرٍ(22) تو سلطه‏گر بر آنان نيستى كه (بر ايمان) مجبورشان كنى، (22) إِلَّا مَن تَوَلَّى وَكَفَرَ(23) مگر كسى كه پشت كند و كافر شود، (23) فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ(24) كه خداوند او را به عذاب بزرگ مجازات مى‏كند! (24) إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ(25) به يقين بازگشت (همه) آنان به سوى ماست، (25) ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ(26) و مسلما حسابشان (نيز) با ماست! (26) 

سوره فجر

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالْفَجْرِ (1) به سپيده دم سوگند، (1) وَلَيَالٍ عَشْرٍ (2) و به شبهاى دهگانه، (2) وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ (3) و به زوج و فرد، (3) وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ (4) و به شب، هنگامى كه (به سوى روشنايى روز) حركت مى‏كند سوگند (كه پروردگارت در كمين ظالمان است)! (4) هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ (5)  آيا در آنچه گفته شد، سوگند مهمى براى صاحبان خرد نيست؟! (5)  أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ (6) آيا نديدى پروردگارت با قوم «عاد» چه كرد؟! (6) إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ (7) و با آن شهر «ارم‏» باعظمت، (7) الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ (8) همان شهرى كه مانندش در شهرها آفريده نشده بود! (8) وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ (9) و قوم «ثمود» كه صخره‏هاى عظيم را از (كنار) دره مى‏بريدند (و از آن خانه و كاخ مى‏ساختند)! (9) وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ (10) و فرعونى كه قدرتمند و شكنجه‏گر بود، (10) الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ (11) همان اقوامى كه در شهرها طغيان كردند، (11) فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ (12) و فساد فراوان در آنها به بار آوردند; (12) فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ (13) به همين سبب خداوند تازيانه عذاب را بر آنان فرو ريخت! (13) إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ (14) به يقين پروردگار تو در كمينگاه (ستمگران) است! (14) فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ (15) اما انسان هنگامى كه پروردگارش او را براى آزمايش، اكرام مى‏كند و نعمت مى‏بخشد (مغرور مى‏شود و) مى‏گويد: «پروردگارم مرا گرامى داشته است!» (15) وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ (16) و اما هنگامى كه براى امتحان، روزيش را بر او تنگ مى‏گيرد (مايوس مى‏شود و) مى‏گويد: پروردگارم مرا خوار كرده است!» (16) كَلَّا بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ (17) چنان نيست كه شما مى‏پنداريد; شما يتيمان را گرامى نمى‏داريد، (17) وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ (18) و يكديگر را بر اطعام مستمندان تشويق نمى‏كنيد، (18) وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلاً لَّمّاً (19) و ميراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع كرده مى‏خوريد، (19) وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبّاً جَمّاً (20) و مال و ثروت را بسيار دوست داريد (و بخاطر آن گناهان زيادى مرتكب مى‏شويد)! (20) كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكّاً دَكّاً (21) چنان نيست كه آنها مى‏پندارند! در آن هنگام كه زمين سخت درهم كوبيده شود، (21) وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفّاً صَفّاً(22) و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند، (22) وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَى (23)‏ و در آن روز جهنم را حاضر مى‏كنند; (آرى) در آن روز انسان متذكر مى‏شود; اما اين تذكر چه سودى براى او دارد؟! (23) يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي (24) مى‏گويد: «اى كاش براى (اين) زندگيم چيزى از پيش فرستاده بودم!» (24) فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ (25) در آن روز هيچ كس همانند او ( خدا) عذاب نمى‏كند، (25) وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ (26) و هيچ كس همچون او كسى را به بند نمى‏كشد! (26) يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ (27) تو اى روح آرام‏يافته! (27) ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً (28) به سوى پروردگارت بازگرد در حالى كه هم تو از او خشنودى وهم او از تو خشنود است، (28) فَادْخُلِي فِي عِبَادِي (29) پس در سلك بندگانم درآى، (29) وَادْخُلِي جَنَّتِي (30) و در بهشتم وارد شو! (30)

سوره بلد

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ (1) قسم به اين شهر مقدس ( مكه)، (1) وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ (2) شهرى كه تو در آن ساكنى، (2) وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ (3) و قسم به پدر و فرزندش ( ابراهيم خليل و فرزندش اسماعيل ذبيح)، (3) لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ (4) كه ما انسان را در رنج آفريديم (و زندگى او پر از رنجهاست)! (4) أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ (5) آيا او گمان مى‏كند كه هيچ كس نمى‏تواند بر او دست يابد؟! (5) يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالاً لُّبَداً (6) مى‏گويد: «مال زيادى را (در كارهاى خير) نابود كرده‏ام!» (6) أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ (7) آيا (انسان) گمان مى‏كند هيچ كس او را نديده (كه عمل خيرى انجام نداده) است؟! (7) أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ (8) آيا براى او دو چشم قرار نداديم، (8) وَلِسَاناً وَشَفَتَيْنِ (9) و يك زبان و دو لب؟! (9) وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ (10) و او را به راه خير و شر هدايت كرديم! (10) فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ (11) ولى او از آن گردنه مهم نگذشت! (11) وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ (12) تو نمى‏دانى آن گردنه چيست! (12) فَكُّ رَقَبَةٍ (13) آزادكردن برده‏اى، (13) أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ (14) يا غذا دادن در روز گرسنگى... (14) يَتِيماً ذَا مَقْرَبَةٍ (15) يتيمى از خويشاوندان، (15) أَوْ مِسْكِيناً ذَا مَتْرَبَةٍ (16) يا مستمندى خاك‏نشين را، (16) ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ (17) سپس از كسانى باشد كه ايمان آورده و يكديگر را به شكيبايى و رحمت توصيه مى‏كنند! (17) أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ (18) آنها «اصحاب اليمين‏»اند (كه نامه اعمالشان را به دست راستشان مى‏دهند)! (18) وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (19) و كسانى كه آيات ما را انكار كرده‏اند افرادى شومند (كه نامه اعمالشان به دست چپشان داده مى‏شود). (19) عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ (20) بر آنها آتشى است فروبسته (كه راه فرارى از آن نيست)! (20)

سوره شمس

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

1

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا

سوگند به آفتاب و روشنی اش به هنگام، چاشت،

2

وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا

و سوگند به ماه چون از پی آن بر آید،

3

وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا

و سوگند به روز چون گیتی را روشن کند،

4

وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا

و سوگند به شب چون فرو پوشدش،

5

وَالسَّمَاء وَمَا بَنَاهَا

و سوگند به آسمان و آن که آن را برآورده،

6

وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا

و سوگند به زمین و آن که آن را بگسترده،

7

وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا

و سوگند به نفس و آن که نیکویش بیافریده

8

فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا

سپس بدیها و پرهیزگاریهایش را به او الهام کرده

9

قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا

که: هر که در پاکی آن کوشید رستگار شد،

10

وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا

و هر که در پلیدی اش فرو پوشید نومید گردید

11

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا

قوم ثمود از روی سرکشی تکذیب کردند

12

إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا

آنگاه که شقی ترینشان برخاست،

13

فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا

پیامبر خدا به آنها گفت که ماده شتر خدا را سیراب کنید

14

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا

تکذیبش کردند و شتر را پی کردند پس پروردگارشان به سبب گناهشان

15

وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا

و او از سرانجام کرده خویش بیمناک نشد

سوره ليل

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى(1) قسم به شب در آن هنگام كه (جهان را) بپوشاند، (1) وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى(2) و قسم به روز هنگامى كه تجلى كند، (2) وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى(3) و قسم به آن كس كه جنس مذكر و مؤنث را آفريد، (3) إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّى(4) كه سعى و تلاش شما مختلف است: (4) فَأَمَّا مَن أَعْطَى وَاتَّقَى(5) اما آن كس كه (در راه خدا) انفاق كند و پرهيزگارى پيش گيرد، (5) وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى(6) و جزاى نيك (الهى) را تصديق كند، (6) فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى(7) ما او را در مسير آسانى قرار مى‏دهيم! (7) وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَى(8) اما كسى كه بخل ورزد و (از اين راه) بى‏نيازى طلبد، (8) وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى(9) و پاداش نيك (الهى) را انكار كند، (9) فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى(10) بزودى او را در مسير دشوارى قرار مى‏دهيم; (10) وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى(11) و در آن هنگام كه (در جهنم) سقوط مى‏كند، اموالش به حال اوسودى نخواهد داشت! (11) إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَى(12) به يقين هدايت كردن بر ماست، (12) وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى(13) و آخرت و دنيا از آن ماست، (13) فَأَنذَرْتُكُمْ نَاراً تَلَظَّى(14)‏ و من شما را از آتشى كه زبانه مى‏كشد بيم مى‏دهم، (14) لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى(15) كسى جز بدبخت‏ترين مردم وارد آن نمى‏شود; (15) الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّى(16) همان كس كه (آيات خدا را) تكذيب كرد و به آن پشت نمود! (16) وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى(17) و بزودى با تقواترين مردم از آن دور داشته مى‏شود، (17) الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّى(18) همان كس كه مال خود را (در راه خدا) مى‏بخشد تا پاك شود. (18) وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُ مِن نِّعْمَةٍ تُجْزَى(19) و هيچ كس را نزد او حق نعمتى نيست تا بخواهد (به اين وسيله) او را جزا دهد، (19) إِلَّا ابْتِغَاء وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى(20) بلكه تنها هدفش جلب رضاى پروردگار بزرگ اوست; (20) وَلَسَوْفَ يَرْضَى(21) و بزودى راضى و خشنود مى‏شود! (21)

سوره ضحى

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالضُّحَى(1) قسم به روز در آن هنگام كه آفتاب برآيد (و همه جا رافراگيرد)، (1) وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَى(2) و سوگند به شب در آن هنگام كه آرام گيرد، (2) مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَى(3) كه خداوند هرگز تو را وانگذاشته و مورد خشم قرار نداده است! (3) وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَى(4) و مسلما آخرت براى تو از دنيا بهتر است! (4) وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى(5) و بزودى پروردگارت آنقدر به تو عطا خواهد كرد كه خشنود شوى! (5) أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيماً فَآوَى(6) آيا او تو را يتيم نيافت و پناه داد؟! (6) وَوَجَدَكَ ضَالّاً فَهَدَى(7) و تو را گمشده يافت و هدايت كرد، (7) وَوَجَدَكَ عَائِلاً فَأَغْنَى(8) و تو را فقير يافت و بى‏نياز نمود، (8) فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ(9) حال كه چنين است يتيم را تحقير مكن، (9) وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ(10) و سؤال‏كننده را از خود مران، (10) وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ(11) 

ونعمتهای پروردگارت را بازگو کن11

سوره شرح

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ(1) آيا ما سينه تو را گشاده نساختيم، (1) وَوَضَعْنَا عَنكَ وِزْرَكَ(2) و بار سنگين تو را از تو برنداشتيم؟! (2) الَّذِي أَنقَضَ ظَهْرَكَ(3) همان بارى كه سخت بر پشت تو سنگينى مى‏كرد! (3) وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ(4) و آوازه تو را بلند ساختيم! (4) فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً(5) به يقين با (هر) سختى آسانى است! (5) إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً(6)(آرى) مسلما با (هر) سختى آسانى است، (6) فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ(7) پس هنگامى كه از كار مهمى فارغ مى‏شوى به مهم ديگرى پرداز، (7) وَإِلَى رَبِّكَ فَارْغَبْ(8) و به سوى پروردگارت توجه كن! (8)

سوره تين

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ(1) قسم به انجير و زيتون (يا: قسم به سرزمين شام و بيت المقدس)، (1) وَطُورِ سِينِينَ(2) و سوگند به «طور سينين‏»، (2) وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ(3) و قسم به اين شهر امن ( مكه)، (3) لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ(4) كه ما انسان را در بهترين صورت و نظام آفريديم، (4) ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ(5) سپس او را به پايين‏ترين مرحله بازگردانديم، (5) إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ(6) مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند كه براى آنها پاداشى تمام‏نشدنى است! (6) فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ(7) پس چه چيز سبب مى‏شود كه بعد از اين همه (دلايل روشن) روزجزا را انكار كنى؟! (7) أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ(8) آيا خداوند بهترين حكم‏كنندگان نيست؟! (8)

سوره علق

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ(1) بخوان به نام پروردگارت كه (جهان را) آفريد، (1) خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ(2) همان كس كه انسان را از خون بسته‏اى خلق كرد! (2) اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ(3) بخوان كه پروردگارت (از همه) بزرگوارتر است، (3) الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ(4) همان كسى كه بوسيله قلم تعليم نمود، (4) عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ(5) و به انسان آنچه را نمى‏دانست ياد داد! (5) كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَى(6) چنين نيست (كه شما مى‏پنداريد) به يقين انسان طغيان مى‏كند، (6) أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى(7) از اينكه خود را بى‏نياز ببيند! (7) إِنَّ إِلَى رَبِّكَ الرُّجْعَى(8) و به يقين بازگشت (همه) به سوى پروردگار تو است! (8) أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَى(9) به من خبر ده آيا كسى كه نهى مى‏كند، (9) عَبْداً إِذَا صَلَّى(10) بنده‏اى را به هنگامى كه نماز مى‏خواند (آيا مستحق عذابالهى نيست)؟! (10) أَرَأَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَى(11) به من خبر ده اگر اين بنده به راه هدايت باشد، (11) أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى(12) يا مردم را به تقوا فرمان دهد (آيا نهى كردن او سزاواراست)؟! (12) أَرَأَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّى(13) به من خبر ده اگر (اين طغيانگر) حق را انكار كند و به آن پشت نمايد (آيا مستحق مجازات الهى نيست)؟! (13) أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى(14) آيا او ندانست كه خداوند (همه اعمالش را) مى‏بيند؟! (14) كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعاً بِالنَّاصِيَةِ(15) چنان نيست كه او خيال مى‏كند، اگر دست از كار خود برندارد،ناصيه‏اش ( موى پيش سرش) را گرفته (و به سوى عذاب مى‏كشانيم)، (15) نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ(16) همان ناصيه دروغگوى خطاكار را! (16) فَلْيَدْعُ نَادِيَه(17) سپس هر كه را مى‏خواهد صدا بزند (تا ياريش كند)! (17) سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ(18) ما هم بزودى ماموران دوزخ را صدا مى‏زنيم (تا او را به دوزخ افكنند)! (18) كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ(19) چنان نيست (كه آن طغيانگر مى‏پندارد); هرگز او را اطاعت مكن، و سجده نما و (به خدا) تقرب جوى! (19)

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

سوره زلزله

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا(1) هنگامى كه زمين شديدا به لرزه درآيد، (1) وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا(2) و زمين بارهاى سنگينش را خارج سازد! (2) وَقَالَ الْإِنسَانُ مَا لَهَا(3) و انسان مى‏گويد: «زمين را چه مى‏شود (كه اين گونه مى‏لرزد)؟!» (3) يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا(4) در آن روز زمين تمام خبرهايش را بازگو مى‏كند; (4) بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَى لَهَا(5) چرا كه پروردگارت به او وحى كرده است! (5) يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتاً لِّيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ(6) در آن روز مردم بصورت گروه‏هاى پراكنده (از قبرها) خارج مى‏شوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود! (6) فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ(7) پس هر كس هم وزن ذره‏اى كار خير انجام دهد آن را مى‏بيند! (7) وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرّاً يَرَهُ(8) و هر كس هم وزن ذره‏اى كار بد كرده آن را مى‏بيند! (8)

سوره عاديات

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحاً(1) سوگند به اسبان دونده (مجاهدان) در حالى كه نفس‏زنان به پيش مى‏رفتند، (1) فَالْمُورِيَاتِ قَدْحاً(2) و سوگند به جرقه آتش (در برخورد سمهايشان باسنگهاى بيابان)، (2) فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحاً(3) و سوگند به هجوم آوران سپيده دم (3) فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعاً(4) كه گرد و غبار به هر سو پراكندند، (4) فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً(5) و (ناگهان) در ميان دشمن ظاهر شدند، (5) إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ(6) كه انسان در برابر نعمتهاى پروردگارش بسيار ناسپاس و بخيلاست; (6) وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِكَ لَشَهِيدٌ(7) و او خود (نيز) بر اين معنى گواه است! (7) وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ(8) و او علاقه شديد به مال دارد! (8) أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ(9)‏ نمى‏داند در آن روز كه تمام كسانى كه در قبرها هستندبرانگيخته مى‏شوند، (9) وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ(10) و آنچه در درون سينه‏هاست آشكار مى‏گردد، (10) إِنَّ رَبَّهُم بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّخَبِيرٌ(11) در آن روز پروردگارشان از آنها كاملا باخبر است! (11)

سوره قارعه

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

الْقَارِعَةُ(1) آن حادثه كوبنده، (1) مَا الْقَارِعَةُ(2) و چه حادثه كوبنده‏اى! (2) وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ(3) و تو چه مى‏دانى كه حادثه كوبنده چيست؟! (آن حادثه همان روزقيامت است!) (3) يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ(4) روزى كه مردم مانند پروانه‏هاى پراكنده خواهند بود، (4) وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنفُوشِ(5) و كوه‏ها مانند پشم رنگين حلاجى‏شده مى‏گردد! (5) فَأَمَّا مَن ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ(6) اما كسى كه (در آن روز) ترازوهاى اعمالش سنگين است، (6) فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ(7) در يك زندگى خشنودكننده خواهد بود! (7) وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ(8) و اما كسى كه ترازوهايش سبك است، (8) فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ(9) پناهگاهش «هاويه‏» ( دوزخ) است! (9) وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ(10) و تو چه مى‏دانى «هاويه‏» چيست؟! (10) نَارٌ حَامِيَةٌ(11) آتشى است سوزان! (11)

سوره تكاثر

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ(1) افزون طلبى (و تفاخر) شما را به خود مشغول داشته (و از خداغافل نموده) است. (1) حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ(2) تا آنجا كه به ديدار قبرها رفتيد (و قبور مردگان خود رابرشمرديد و به آن افتخار كرديد)! (2) كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ(3) چنين نيست كه مى‏پنداريد، (آرى) بزودى خواهيد دانست! (3) ثُمَّ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ(4) باز چنان نيست كه شما مى‏پنداريد; بزودى خواهيد دانست! (4) كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ(5) چنان نيست كه شما خيال مى‏كنيد; اگر شما علم اليقين (به آخرت) داشتيد (افزون طلبى شما را از خدا غافل نمى‏كرد)! (5) لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ(6) قطعا شما جهنم را خواهيد ديد! (6) ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ(7) سپس (با ورود در آن) آن را به عين اليقين خواهيد ديد. (7) ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ(8) سپس در آن روز (همه شما) از نعمتهايى كه داشته‏ايد بازپرسى خواهيد شد! (8)

سوره عصر

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالْعَصْرِ (1) به عصر سوگند، (1) إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِي خُسْرٍ (2) كه انسانها همه در زيانند; (2) إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ (3) مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند، ويكديگر را به حق سفارش كرده و يكديگر را به شكيبايى و استقامت توصيه نموده‏اند! (3)

سوره هُمَزَه

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَيْلٌ لِّكُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ(1) واى بر هر عيب جوى مسخره‏كننده‏اى! (1) الَّذِي جَمَعَ مَالاً وَعَدَّدَهُ(2) همان كس كه مال فراوانى جمع‏آورى و شماره كرده (بى‏آنكه مشروع و نامشروع آن را حساب كند)! (2) يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ(3) او گمان مى‏كند كه اموالش او را جاودانه مى‏سازد! (3) كَلَّا لَيُنبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ(4) چنين نيست كه مى‏پندارد; بزودى در «حطمه‏» ( آتشى خردكننده) پرتاب مى‏شود! (4) وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ(5) و تو چه مى‏دانى «حطمه‏» چيست؟! (5) نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ(6) آتش برافروخته الهى است، (6) الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ(7) آتشى كه از دلها سرمى‏زند! (7) إِنَّهَا عَلَيْهِم مُّؤْصَدَةٌ(8) اين آتش بر آنها فروبسته شده، (8) فِي عَمَدٍ مُّمَدَّدَةٍ(9) در ستونهاى كشيده و طولانى! (9)

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

سوره كوثر

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ(1) ما به تو كوثر ( خير و بركت فراوان) عطا كرديم! (1) فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ(2) پس براى پروردگارت نماز بخوان و قربانى كن! (2) إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ(3)(و بدان) دشمن تو قطعا بريده‏نسل و بى‏عقب است! (3)

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

سوره نصر

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

إِذَا جَاء نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ(1) هنگامى كه يارى خدا و پيروزى فرارسد، (1) وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجاً(2) و ببينى مردم گروه گروه وارد دين خدا مى‏شوند، (2) فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّاباً(3) پروردگارت را تسبيح و حمد كن و از او آمرزش بخواه كه اوبسيار توبه‏پذير است! (3)

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

سوره فلق

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ(1) بگو: پناه مى‏برم به پروردگار سپيده صبح، (1) مِن شَرِّ مَا خَلَقَ(2) از شر تمام آنچه آفريده است; (2) وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ(3) و از شر هر موجود شرور هنگامى كه شبانه وارد مى‏شود; (3) وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ(4) و از شر آنها كه با افسون در گره‏ها مى‏دمند (و هر تصميمى را سست مى‏كنند); (4) وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ(5) و از شر هر حسودى هنگامى كه حسد مى‏ورزد! (5)

سوره ناس

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ(1) بگو: پناه میبرم به پروردگار مردم، (1) مَلِكِ النَّاسِ(2) به مالك و حاكم مردم، (2) إِلَهِ النَّاسِ(3) به (خدا و) معبود مردم، (3) مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ(4) از شر وسوسه‏ گر پنهانكار، (4) الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ(5) كه در درون سينه انسانها وسوسه مى‏كند، (5) مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ(6) خواه از جن باشد يا از انسان! (6)