سوره ضحى

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالضُّحَى(1) قسم به روز در آن هنگام كه آفتاب برآيد (و همه جا رافراگيرد)، (1) وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَى(2) و سوگند به شب در آن هنگام كه آرام گيرد، (2) مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَى(3) كه خداوند هرگز تو را وانگذاشته و مورد خشم قرار نداده است! (3) وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَى(4) و مسلما آخرت براى تو از دنيا بهتر است! (4) وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى(5) و بزودى پروردگارت آنقدر به تو عطا خواهد كرد كه خشنود شوى! (5) أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيماً فَآوَى(6) آيا او تو را يتيم نيافت و پناه داد؟! (6) وَوَجَدَكَ ضَالّاً فَهَدَى(7) و تو را گمشده يافت و هدايت كرد، (7) وَوَجَدَكَ عَائِلاً فَأَغْنَى(8) و تو را فقير يافت و بى‏نياز نمود، (8) فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ(9) حال كه چنين است يتيم را تحقير مكن، (9) وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ(10) و سؤال‏كننده را از خود مران، (10) وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ(11)

ونعمتهای پروردگارت را بازگو کن11

سوره شرح

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ(1) آيا ما سينه تو را گشاده نساختيم، (1) وَوَضَعْنَا عَنكَ وِزْرَكَ(2) و بار سنگين تو را از تو برنداشتيم؟! (2) الَّذِي أَنقَضَ ظَهْرَكَ(3) همان بارى كه سخت بر پشت تو سنگينى مى‏كرد! (3) وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ(4) و آوازه تو را بلند ساختيم! (4) فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً(5) به يقين با (هر) سختى آسانى است! (5) إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً(6)(آرى) مسلما با (هر) سختى آسانى است، (6) فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ(7) پس هنگامى كه از كار مهمى فارغ مى‏شوى به مهم ديگرى پرداز، (7) وَإِلَى رَبِّكَ فَارْغَبْ(8) و به سوى پروردگارت توجه كن! (8)

سوره تين

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ(1) قسم به انجير و زيتون (يا: قسم به سرزمين شام و بيت المقدس)، (1) وَطُورِ سِينِينَ(2) و سوگند به «طور سينين‏»، (2) وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ(3) و قسم به اين شهر امن ( مكه)، (3) لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ(4) كه ما انسان را در بهترين صورت و نظام آفريديم، (4) ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ(5) سپس او را به پايين‏ترين مرحله بازگردانديم، (5) إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ(6) مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند كه براى آنها پاداشى تمام‏نشدنى است! (6) فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ(7) پس چه چيز سبب مى‏شود كه بعد از اين همه (دلايل روشن) روزجزا را انكار كنى؟! (7) أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ(8) آيا خداوند بهترين حكم‏كنندگان نيست؟! (8)

سوره علق

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ(1) بخوان به نام پروردگارت كه (جهان را) آفريد، (1) خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ(2) همان كس كه انسان را از خون بسته‏اى خلق كرد! (2) اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ(3) بخوان كه پروردگارت (از همه) بزرگوارتر است، (3) الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ(4) همان كسى كه بوسيله قلم تعليم نمود، (4) عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ(5) و به انسان آنچه را نمى‏دانست ياد داد! (5) كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَى(6) چنين نيست (كه شما مى‏پنداريد) به يقين انسان طغيان مى‏كند، (6) أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى(7) از اينكه خود را بى‏نياز ببيند! (7) إِنَّ إِلَى رَبِّكَ الرُّجْعَى(8) و به يقين بازگشت (همه) به سوى پروردگار تو است! (8) أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَى(9) به من خبر ده آيا كسى كه نهى مى‏كند، (9) عَبْداً إِذَا صَلَّى(10) بنده‏اى را به هنگامى كه نماز مى‏خواند (آيا مستحق عذابالهى نيست)؟! (10) أَرَأَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَى(11) به من خبر ده اگر اين بنده به راه هدايت باشد، (11) أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى(12) يا مردم را به تقوا فرمان دهد (آيا نهى كردن او سزاواراست)؟! (12) أَرَأَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّى(13) به من خبر ده اگر (اين طغيانگر) حق را انكار كند و به آن پشت نمايد (آيا مستحق مجازات الهى نيست)؟! (13) أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى(14) آيا او ندانست كه خداوند (همه اعمالش را) مى‏بيند؟! (14) كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعاً بِالنَّاصِيَةِ(15) چنان نيست كه او خيال مى‏كند، اگر دست از كار خود برندارد،ناصيه‏اش ( موى پيش سرش) را گرفته (و به سوى عذاب مى‏كشانيم)، (15) نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ(16) همان ناصيه دروغگوى خطاكار را! (16) فَلْيَدْعُ نَادِيَه(17) سپس هر كه را مى‏خواهد صدا بزند (تا ياريش كند)! (17) سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ(18) ما هم بزودى ماموران دوزخ را صدا مى‏زنيم (تا او را به دوزخ افكنند)! (18) كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ(19) چنان نيست (كه آن طغيانگر مى‏پندارد); هرگز او را اطاعت مكن، و سجده نما و (به خدا) تقرب جوى! (19)

سوره قدر

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ(1) ما آن ( قرآن) را در شب قدر نازل كرديم! (1) وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ(2) و تو چه مى‏دانى شب قدر چيست؟! (2) لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ(3) شب قدر بهتر از هزار ماه است! (3) تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ(4) فرشتگان و «روح‏» در آن شب به اذن پروردگارشان براى (تقدير) هر كارى نازل مى‏شوند. (4) سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ(5) شبى است سرشار از سلامت (و بركت و رحمت) تا طلوع سپيده! (5)

سوره بينه

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنفَكِّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ(1) كافران از اهل كتاب و مشركان (مى‏گفتند:) دست از آيين خودبرنمى‏دارند تا دليل روشنى براى آنها بيايد، (1) رَسُولٌ مِّنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفاً مُّطَهَّرَةً(2) پيامبرى از سوى خدا (بيايد) كه صحيفه‏هاى پاكى را (بر آنها) بخواند، (2) فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ(3) و در آن نوشته‏هاى صحيح و پرارزشى باشد! (ولى هنگامى كه آمدايمان نياوردند، مانند اهل كتاب). (3) وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَيِّنَةُ(4) اهل كتاب (نيز در دين خدا) اختلاف نكردند مگر بعد از آنكه دليل روشن براى آنان آمد! (4) وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّين َحُنَفَاء وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ وَذَلِكَ دِين ُالْقَيِّمَةِ(5) و به آنها دستورى داده نشده بود جز اينكه خدا را بپرستند درحالى كه دين خود را براى او خالص كنند و از شرك به توحيد بازگردند، نماز را برپادارند و زكات را بپردازند; و اين است آيين مستقيم و پايدار! (5) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوامِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أُوْلَئِكَ هُمْ شَرُّ الْبَرِيَّةِ(6) كافران از اهل كتاب و مشركان در آتش دوزخند، جاودانه در آن مى‏مانند; آنها بدترين مخلوقاتند! (6) إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ(7)‏ (اما) كسانى كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند،بهترين مخلوقات (خدا)يند! (7) جَزَاؤُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَاالْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَداً رَّضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ(8) پاداش آنها نزد پروردگارشان باغهاى بهشت جاويدان است كه نهرها از زير درختانش جارى است; هميشه در آن مى‏مانند! (هم) خدا از آنها خشنود است و (هم) آنها از خدا خشنودند; و اين (مقام والا) براى كسى است كه از پروردگارش بترسد! (8)

سوره زلزله

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا(1) هنگامى كه زمين شديدا به لرزه درآيد، (1) وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا(2) و زمين بارهاى سنگينش را خارج سازد! (2) وَقَالَ الْإِنسَانُ مَا لَهَا(3) و انسان مى‏گويد: «زمين را چه مى‏شود (كه اين گونه مى‏لرزد)؟!» (3) يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا(4) در آن روز زمين تمام خبرهايش را بازگو مى‏كند; (4) بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَى لَهَا(5) چرا كه پروردگارت به او وحى كرده است! (5) يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتاً لِّيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ(6) در آن روز مردم بصورت گروه‏هاى پراكنده (از قبرها) خارج مى‏شوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود! (6) فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ(7) پس هر كس هم وزن ذره‏اى كار خير انجام دهد آن را مى‏بيند! (7) وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرّاً يَرَهُ(8) و هر كس هم وزن ذره‏اى كار بد كرده آن را مى‏بيند! (8)

سوره عاديات

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحاً(1) سوگند به اسبان دونده (مجاهدان) در حالى كه نفس‏زنان به پيشمى‏رفتند، (1) فَالْمُورِيَاتِ قَدْحاً(2) و سوگند به جرقه آتش (در برخورد سمهايشان باسنگهاى بيابان)، (2) فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحاً(3) و سوگند به هجوم آوران سپيده دم (3) فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعاً(4) كه گرد و غبار به هر سو پراكندند، (4) فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً(5) و (ناگهان) در ميان دشمن ظاهر شدند، (5) إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ(6) كه انسان در برابر نعمتهاى پروردگارش بسيار ناسپاس و بخيلاست; (6) وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِكَ لَشَهِيدٌ(7) و او خود (نيز) بر اين معنى گواه است! (7) وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ(8) و او علاقه شديد به مال دارد! (8) أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ(9)‏ نمى‏داند در آن روز كه تمام كسانى كه در قبرها هستندبرانگيخته مى‏شوند، (9) وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ(10) و آنچه در درون سينه‏هاست آشكار مى‏گردد، (10) إِنَّ رَبَّهُم بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّخَبِيرٌ(11) در آن روز پروردگارشان از آنها كاملا باخبر است! (11)

سوره قارعه

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

الْقَارِعَةُ(1) آن حادثه كوبنده، (1) مَا الْقَارِعَةُ(2) و چه حادثه كوبنده‏اى! (2) وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ(3) و تو چه مى‏دانى كه حادثه كوبنده چيست؟! (آن حادثه همان روزقيامت است!) (3) يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ(4) روزى كه مردم مانند پروانه‏هاى پراكنده خواهند بود، (4) وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنفُوشِ(5) و كوه‏ها مانند پشم رنگين حلاجى‏شده مى‏گردد! (5) فَأَمَّا مَن ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ(6) اما كسى كه (در آن روز) ترازوهاى اعمالش سنگين است، (6) فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ(7) در يك زندگى خشنودكننده خواهد بود! (7) وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ(8) و اما كسى كه ترازوهايش سبك است، (8) فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ(9) پناهگاهش «هاويه‏» ( دوزخ) است! (9) وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ(10) و تو چه مى‏دانى «هاويه‏» چيست؟! (10) نَارٌ حَامِيَةٌ(11) آتشى است سوزان! (11)

سوره تكاثر

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ(1) افزون طلبى (و تفاخر) شما را به خود مشغول داشته (و از خداغافل نموده) است. (1) حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ(2) تا آنجا كه به ديدار قبرها رفتيد (و قبور مردگان خود رابرشمرديد و به آن افتخار كرديد)! (2) كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ(3) چنين نيست كه مى‏پنداريد، (آرى) بزودى خواهيد دانست! (3) ثُمَّ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ(4) باز چنان نيست كه شما مى‏پنداريد; بزودى خواهيد دانست! (4) كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ(5) چنان نيست كه شما خيال مى‏كنيد; اگر شما علم اليقين (به آخرت) داشتيد (افزون طلبى شما را از خدا غافل نمى‏كرد)! (5) لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ(6) قطعا شما جهنم را خواهيد ديد! (6) ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ(7) سپس (با ورود در آن) آن را به عين اليقين خواهيد ديد. (7) ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ(8) سپس در آن روز (همه شما) از نعمتهايى كه داشته‏ايد بازپرسى خواهيد شد! (8)