سوره مطففين

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ(1) واى بر كم‏فروشان! (1) الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُواْ عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ(2) آنان كه وقتى براى خود پيمانه مى‏كنند، حق خود را بطور كامل مى‏گيرند; (2) وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ(3) اما هنگامى كه مى‏خواهند براى ديگران پيمانه يا وزن كنند،كم مى‏گذارند! (3) أَلَا يَظُنُّ أُولَئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ(4) آيا آنها گمان نمى‏كنند كه برانگيخته مى‏شوند، (4) لِيَوْمٍ عَظِيمٍ(5) در روزى بزرگ; (5)  يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ(6)‏ روزى كه مردم در پيشگاه پروردگار جهانيان مى‏ايستند. (6) كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ(7) چنين نيست كه آنها (درباره قيامت) مى‏پندارند، به يقين نامه اعمال بدكاران در «سجين‏» است! (7) وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ(8) تو چه مى‏دانى «سجين‏» چيست؟ (8) كِتَابٌ مَّرْقُومٌ(9) نامه‏اى است رقم زده شده و سرنوشتى است حتمى! (9) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(10) واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (10) الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ(11) همانها كه روز جزا را انكار مى‏كنند. (11) وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ(12) تنها كسى آن را انكار مى‏كند كه متجاوز و گنهكار است! (12) إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ(13)(همان كسى كه) وقتى آيات ما بر او خوانده مى‏شود مى‏گويد: «اين افسانه‏هاى پيشينيان است!; (13) كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ(14) چنين نيست كه آنها مى‏پندارند، بلكه اعمالشان چون زنگارى بر دلهايشان نشسته است! (14) كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ(15) چنين نيست كه مى‏پندارند، بلكه آنها در آن روز ازپروردگارشان محجوبند! (15) ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُوا الْجَحِيمِ(16) سپس آنها به يقين وارد دوزخ مى‏شوند! (16) ثُمَّ يُقَالُ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ(17) بعد به آنها گفته مى‏شود: «اين همان چيزى است كه آن راانكار مى‏كرديد!» (17) كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ(18) چنان نيست كه آنها (درباره معاد) مى‏پندارند، بلكه نامهاعمال نيكان در «عليين‏» است! (18) وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ(19) و تو چه مى‏دانى «عليين‏» چيست! (19) كِتَابٌ مَّرْقُومٌ(20) نامه‏اى است رقم‏خورده و سرنوشتى است قطعى، (20) يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ(21) كه مقربان شاهد آنند! (21)  إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ(22) مسلما نيكان در انواع نعمت‏اند: (22) عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ(23) بر تختهاى زيباى بهشتى تكيه كرده و (به زيباييهاى بهشت) مى‏نگرند! (23) تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ(24) در چهره‏هايشان طراوت و نشاط نعمت را مى‏بينى و مى‏شناسى! (24) يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍ مَّخْتُومٍ(25) آنها از شراب (طهور) زلال دست‏نخورده و سربسته‏اى سيراب مى‏شوند! (25) خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ(26) مهرى كه بر آن نهاده شده از مشك است; و در اين نعمتهاى بهشتى راغبان بايد بر يكديگر پيشى گيرند! (26) وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ(27) اين شراب (طهور) آميخته با «تسنيم‏» است، (27) عَيْناً يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ(28) همان چشمه‏اى كه مقربان از آن مى‏نوشند. (28) إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُواْ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ(29) بدكاران (در دنيا) پيوسته به مؤمنان مى‏خنديدند، (29) وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ(30) و هنگامى كه از كنارشان مى‏گذشتند آنان را با اشاره تمسخرمى‏كردند، (30) وَإِذَا انقَلَبُواْ إِلَى أَهْلِهِمُ انقَلَبُواْ فَكِهِينَ(31) و چون به سوى خانواده خود بازمى‏گشتند مسرور و خندان بودند، (31) وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاء لَضَالُّونَ(32) و هنگامى كه آنها را مى‏ديدند مى‏گفتند: «اينهاگمراهانند!» (32) وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ(33) در حالى كه هرگز مامور مراقبت و متكفل آنان ( مؤمنان) نبودند! (33) فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُواْ مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ(34)‏ ولى امروز مؤمنان به كفار مى‏خندند، (34) عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ(35) در حالى كه بر تختهاى آراسته بهشتى نشسته و (به سرنوشت شوم آنها) مى‏نگرند! (35) هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ(36) آيا (با اين حال) كافران پاداش اعمال خود را گرفتند؟! (36)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: